Fevzi Aydoğdu

Çocukluğumu özledim bizim çocukluğumuzda Adap vardı Edep vardı ne bilgisayar vardı nede cep telefonu büyüklerimiz bir şey sorduğunda şu mesajı yazıyım biraz bekle demezdik biz biriyle konuşurken elimizde telefonla oynamazdık ! bizim Annelerimiz çalışmazdı  Okuldan eve geldiğimde anahtarla kapıyı hiç açmadım bizim evin sadece bir anahtarı vardı 
hatta babanım bile anahtarı yoktu. Annem evimizin bir bekçisi gibiydi, hep evdeydi biz her yere birlikte giderdik, zaten öyle... çok da gidilecek bir yerimiz yoktu.

En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı yani şimdiki gibi Cafeler de, alış veriş merkezlerinde  buluşmazdık. mahallemizin toprak yolunda gecekondu mahallesinde evlerin bahçelerinde buluşur asfaltsız çamur yollarda top oynardık Okula arkadaşlarımızla beraber gider, birlikte oynaya, zıplaya yürüyerek gelirdik. şimdiki zaman gibi Servis falanda yoktu. Ayakkabılarımız kara lastik yada naylon olurdu.

Hatta çantamız bile yoktu en lüksü şeker torbasından yapılmış yada mağazalar ın verdiği poşetlerdi olurdu ne beslenme çantası nede yiyeceklerimiz olurdu !
Annelerimiz bizlere kardeşlerimizle Allah ne verdiyse Evde ne varsa ekmek arası bir şeyler hazırlar gönderirdi.
Mahallemizdeki teyzeler annemiz gibiydi. Susayınca girer evlerine kana kana su içerdik Ya da pencereden bir sürahi bir bardak uzatır, hepimiz aynı bardaktan kana kana içerdik.!

Büyüklerimiz bizi Düşünce kaldırırlar, kavga edince barıştırırdı Polisler gelmezdi kavgalarımıza, sonra küslük nedir bilmezdik bile, asla kanla falan da bitmezdi, en fazla hayvan adları sayar, tekme atar, yine oyunumuza dalardık. Birbirimizin suyundan içer, ekmeğinden ısırırdık . Misket oynamaktan parmaklarımız kanar yine de mikrop kapmazdık. Azar işitip, acillere taşınmazdık. Düşerdik ekmek çiğner basarlardı alnımıza, oyuna devam ederdik. 
Bayramlar başka güzeldi eski yamalı elbiseler yıkanır alınırsa bir ayakkabı yada çorap alınır oda babamın parası varsa !. Ailenin en büyüğünde bütün akrabalar toplanırdık.

Bilirdik ki bu gün bayram bayram olunca herkes orada olacaktı belki de bir yıl görmediğimiz Et belki tatlı akide şekeri olacaktı . Şimdi ki gibi kimin bayramda nerede tatil yaptığı bayramda hangi marka modaya uygun elbiseler aldığını hiç konuşmazdık Bayram gelse de kardeşlerim ile hiç tanımadığımız insanların da evlerine gitsek ellerini öpüp harçlıklarımızı yada şekerlerimizi alsak diye sevinirdik.

Eskiden Tahta iskemlelerimiz de oturan yaşlılarımız olurda , dede, nene diye hatırını sorar onların nasihat larını dinlerdik şimdi bunları soran çocuklarımız yok oldu ne oldu da biz böyle olduk .

İnsanlarımız ruhsuzlaştımı ! sanki Anamızı Babamızı Akrabalarımızı Komşusunu tanımıyor büyük küçük tanımıyor benim olsun onun olmasın düşüncesi fitne fesat yaşayan  bir toplum  olduk.!!!! 

 Fevzi Aydoğdu Siyasi Danışman